Üstüme Geliyor Şiiri - Sabır Çelik

Saat olmuş gecenin on biri
Bir yalnızlık çökmüş üstüme
Bir hayal gücü beni iteliyor
Çıkmazlara “gir” diye…
Biri boğazımdan tutmuş
Gırtlağımı sıkıyor boğulmam için
Kimisi ise mezarımı kazıyor
Beni bitirmek için…
Bir sevda uğruna bilip bilmeden
Girdiğim bu yol
Üstüme üstüme geliyor!

Bir ses duyuyorum derinlikler de
Beni çağırıyor, beni bekliyor…
Bir yer var gitmesini bilmediğim
Orda beni bekleyen birileri var
Hiç tanımadığım, yabancı olduğum
Bir sersemlik, bir aptallık almış beni gitmiş
Ve karanlık bir örtü her şey bu gece gözlerimde
Kimseyi tanımıyor bu yaralı yürek
Sanki her şey bu gece
Üstüme üstüme geliyor!

Bu gece her şey konuşuyor
Duvar, kapı, pencere…
Düşüncelerim bile beni kınıyor
Kalemim, defterim, silgim aşağılıyor
Hayatımı koparıyorlar benden
Rüzgar kin tutmuş bana derinliklerime vurur
Bu gece her şey
Üstüme üstüme geliyor!

Bu gece bir gözlerin
Birde hayalin mi sadece beni öldüren,
Bir sen kalmıştın beni bırakıp gitmeyen
Bu gece sende gidiyorsun ya benden
Herkes gibi sende terk ediyorsun ya beni
Sende kaçıyorsun ya benden
Beni yenmeyi başardın ya Çarçel Bakışlım
Zaman acımasız ve kahredici…
Özlemin şuramda acıtıyor derinimi
Yüreğim ağlıyor bu gece, yüreğim
Sen yoksun diye ben neyleyim…
Bu yaşadıklarım bir kabus sanki
Beni bir köşeye çekiyor, hiç bilmediğim
Sende yoksun ya artık... gittin! Her şey
Üstüme üstüme geliyor!

Bu gece ne zor yalnızlık
Bu gece her şey sessiz sedasız
Bu gece Hakkari bile dert veriyor
Ve sanki her şey
Üstüme üstüme geliyor!

Bu gece Sümbül kadar çaresiz
Merzan kadar soğuk
Berçelan kadar durgun
Zap suyu kadar yorgun…
Bu gece:
Bir toprak kadar kurak
Bir fidan kadar yapraksız
Bir ateş kadar sönük
Ve bir sokak çocuğu kadar yalnızım..!

Ve sanki her şey bu gece
Üstüme üstüme geliyor..!

31.12.06