Altımdan kayıyor gibi yeryüzü sanki düşeceğim öyle bir anda yüzüstü
Dilimden düşmüyor dertli bir türkü sağolsun o en sevdiğim bıraktı bu hüznü
Üstüme çöküyor gibi gökyüzü sanki boğulacağım görmüyor ki göz gözü
İçimden gelmiyor ki gülebileyim ne de olsa ömrümün gün ışığı söndü
Doyar oldum yemeden içmeden artık bir lokma ekmeği bile zor yutuyorum
Kayar oldum bak ellerimden düşürdüm düşüreceğim kendimi zor tutuyorum
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla