Üstüme Binalar Şiiri - Rıdvan Kamalı

Binalarda tutuklu kalmış sersefil gönüller
Ebedi huzuru arayan haykırışlar içinde olan ruhlar
Tekrarı olmayan hayatın yakarışı
İnsanlara geçmeyen sözlerde bir damla gözyaşı

Asıl olan hasıl olan bir kelam
Güneşin içinde yanan ateş buram buram
Akıllara takılan soru işaretlerinde bir derbeder
İnsanlar bunlara dayanırken neden seferber

Dünya denen cehennemde iki büklüm kaldı insanlar
Yapılan haksızlıklarda boğuşan bunca derbeder insanlar
Yakamozlarda kasırgalara kapılan girdapta boğulan duyulmayan çığlıklar
Ne huzur ne de bir neşe kaldı insanlarda ne de bir trajedi

Yakılan sigaranın dumanında kaybolan insanlığın yanlızlığı
Sabredilen sıkıntılar hep mi bir cehennemde
Zaman denen ilacın yan etkisi hangi sabırlı ilaçda
Düzgün giden zaman uyutulan kaç insan kaç kişi kimin umrunda

Yazılan satırlara sığmayan perişan hayeller artık kimin umrunda
Pek iyi giden düşmanlar hangi sersefile müptela
Sakin olmak için ne kadar parıldayan yıldıza parantez açmak gerek
Dünya bizden uzak bizler yaşıyoruz öylesine sabrediyoruz savururcasına

Zamanında olan bitenler can yakarken
Tüm zamanlarda insanlar bir avuca sığmazken
Dert yanan onca sebeplerle dolu olan biten
Sen burda derya iken ben ise pervasızca gelip geçen

Bir arada geçen onca olup biten
Dünya dar geldi sensizlik kalbime basmış iken
Alacakaranlıkta birdir dünya var iken
Sersefil ölümlü dünya sebeplerden ayrılırken

Yaklaşan ızdırapda bir melodi kıvamı
Sensizlik gönlümün perişan bir dramı
Yokuş yukarı çıkarken ayağıma takılan bir diken
Sen yokken ben hayallerde akıllara takılan gül tiken