Üstümden Çekip Aldın Örtündüğüm Seni

Üstümden çekip aldın örtündüğüm seni
Ellerimden, kollarımdan soyunup gittin
Ayrılık ayazında üşüyorum şimdi
Gözlerimden dökülüp, yüreğimden kanayıp gittin
Ruhumun arazında ölüyorum şimdi
Sesimden, dilimden kısılıp gittin
Acımın avazında susuyorum şimdi

Üstümden çekip aldın örtündüğüm seni
Yakışıksız bir ayrılığı atıp üzerime
Enimi boyumu ölçüsüz, tenimi, koynumu çulsuz
Elimi hissiz, sesimi dilsiz
Yenimi yırtık, kolumu kırık bırakıp gittin

Üstümden çekip aldın örtündüğüm seni
Uykumu beşiksiz, kapımı eşiksiz
Ocağım ateşsiz, gecemi ışıksız koyup gittin
Sıcağından, kokundan, melteminden eksik bedenimle
Verimsiz kurak bir toprak gibiyim şimdi

Üstümden çekip aldın örtündüğüm seni
Düşüncelerimi beynimden, hislerimi kalbimden
Bakışlarımı gözlerimden söküp gittin
Şiirimi uyaksız, yolumu duraksız,
Amaçsız, ilhamsız, hevessiz, ümitsiz koyup gittin

Üstümden çekip aldın örtündüğüm seni
Tüm baharları ömrümden, tüm duaları içimden
Tüm tatları dilimden çalıp gittin
Çayımı demsiz, evimi damsız,
Türkümü sazsız, sevdamı yalnız koyup gittin

Üstümden çekip aldın örtündüğüm seni
Utanmaz bir ayrılığın çıplaklığında bizi üşüyorum şimdi…

(Ekim 2010)