Üstü Çizili Şakaklardan Görülmemiş Bir Ağrı

bir sürü kontörü var, telefonu üst model
o da biliyor, arayacak kimsesi yok
şakakları gürültülü bir sağanağa maruz kalmış gibi
bereketsiz zamanın içinde hep çizikli hep soğuk

kırık aynasına ne zaman baksa şaşırıyor
sen de kimsin diyor sapsarı bir sesle
burası neresi, neler oluyor Allah'ım
ama her şeyi gayet net hatırlıyor

bu çetrefili kendi seçmiş ama o da biliyor,
gözyaşları dinince gökkuşağı çıkmaz
kendine gücenmiş değil, aradığı isim nerede
kayıp kahkahaları kumpaslarda bulunmaz

elindeki kalem mi kamçı mı belli değil
ha vuruyor ha vuruyor
ne zaman diskalifiye olsa hayattan
o da biliyor, zirveler ona göre değil

bütün imtihanlara son gece çalışıyor
uyumadan önce mezarlıklar düşünüyor pişman
bir türkü mırıldansa soluk kalıyor kederi
ne dersini alabilmiş ne de yeterince şişman

çay karıştırırken ya da ayakkabısını bağlarken
daldığı düşüncelerde hıçkırıyor boğuk
kimseler görmemiş kalbindeki yumruğu
yumruk kalbi kadar, o da biliyor

diyor bazen, güzel beni neden ağlatıyor anne
neden rüzgarda oturamıyorum
sorularını kimse sevmemiş daha
camları çatlatacak hüznü tutunuyor göğsünde

uykusu kaçığın teki ya, o da mecbur
sokak lambaları sönene dek kendini arıyor
yıldızlara sitem etmesi boşuna
bu karanlıkta hiçbirinin teleskobu yok

biliyor aslında, o da biliyor
ne fizikçiler ne termodinamik yasası
safirden bir umut kadar gerçek değildir
o halde ceketinin cebinde neden
bir intihar mektubu duruyor

12.08.2020