Üstü Başı Şiir Kokuyordu

Sen.
Evet evet, sen.
Şu an orada oturuyorsun ya,
Belki “acaba bu karakter kim?” diyorsun.
Ben sana söyleyeyim:
Ben, senin içinden geçirdiğin ama dilinin ucuna bile gelmeyen her cümleyim.

Sıkıldım.
Sadece bu kadar.
Ama böyle "eh biraz canım sıkkın" değil.
Hani böyle, damarlarımda taşıdığım lanet gibi.
Sı-kıl-dım!

Her şeyden.
Sahte dostluklardan!
Zoraki muhabbetlerden!
Hep bir şey umulan ama hiçbir şey verilmeyen o ilişkilerden!

Ağzımı açınca “çok karamsarsın” diyorsunuz.
Ulan ben pozitif olsam siz mi değiştireceksiniz hayatımı?
Siz ne zaman gerçek oldunuz da ben sahte kaldım?
Siz ne zaman dinlediniz de ben sustum?