Üstelik... Şiiri - Mehmet Tunçer

Nasıl boyun bükmeliyim bu olumsuz gerçeğe
Nasıl kabullenmeliyim
Ve sana,
Nasıl demeliyim
Bitti artık
Unut artık
Unutmalıyız…
Nasıl boyun bükmeliyim bu olumsuz gerçeğe
Gecenin bir vakti yutkunup
Söyleyemediklerimi
Söyleyemediklerime say derken
Direnmeden…
Elimizden bir şey gelmezmiş gibi
Yenilgin, tutsak çekilip bir kenara
Nasıl diyebilirim
Unutmalıyız…
Nasıl boyun bükmeliyim bu olumsuz gerçeğe
Şu güzelim yaşam çarkında
Bir meyveyi bile bölüşmeden
Uzanıp şöyle sere serpe
Dizlerine başımı koymadan
Saçlarını okşayamadan
Gülkurusu dudaklarını öpmeden
Nasıl diyebilirim
Unutmalıyız…
Nasıl boyun bükmeliyiz bu olumsuz gerçeğe
Tohumun,toprağı özlemince özlesek de
Ne yapalım bu kader diyerek
Geçiştirerek, iç çekerek
Yaşamayı seçmişsek
Ben içkiye ve sana
Sen ise bana tutsak olduğumuzu bile bile
Üstelik;
Unutmak için bir çabamızda yoksa
Yani kabullenmişsek
Nasıl diyebilirim
Unutmalıyız…
Nasıl boyun bükmeliyiz bu olumsuz gerçeğe
Olmalı mutlaka olmalı
Bir ışık azıcıkta olsa bir umut
Olmalı mutlaka olmalı
Yoksa da;
Yaşıyoruz ya canımın içi
Varız ya bu yaşam çarkında
Ben vazgeçtim
Sende vazgeç
Unutmak mı o da ne?
Yani canımın içi yarına kadar
Sen razıysan ben çoktan razıyım