Üstelik Şiiri - Emir Mert Çatak

Gözlerim yumuluyor
Üstelik içten açılıyorken
Yeniden gözüm açılıyor
Üstelik bir yerlerde güneş batıyorken
Saatlerin zamanı bitiyor
Düşler yaşamı yamaçtan itiyor
Günler geçiyor
Üstelik bir şeyler aklaşıyorken
Ömrüm bir şehrin baharından akıyorken
Her damlada rahatlıyorum sanıyordum
Meğer bitiyormuşum
Üstelik gülebiliyorken
Bitmek bilmiyor sorduğum nedenler
Ne günah işledim
Niye bu bedeller
Üstelik hala masumiyeti severken
Bu kirli dünyada paçadan başa kadar kirde olan bizler
Temiz kalmayı ne de çok severiz
Yaşamaktan nefret ederken
Ölüm yaklaşınca korku besleriz
Ölümü soluk soluğa bekleriz
Üstelik soluksuz yaşıyorken
Hemde en berbatını
Kelimelere hükmediyoruz
Hayat bizi büküyorken
Veyahut susuyoruz
Yine de ne çok konuşuyoruz
Hayatla boğuşmaya çalışıyoruz
Üstelik o gücü kendimizde bulamıyorken
Ayağa kalkıyoruz
Ve yürümeye çalışıyoruz
Üstelik sürünüyorken
Fırça nedir bilmem
Renkleri anlamaya çalışırım
Biz de koca dünya denilen bir tabloyuz
Ve hepimiz Pablo Picassoyuz
Üstelik kollarımız dahi yokken
Ömür bir şehrin baharından akıyorken
Üstelik biz altında ıslanıyorken