Üste Bastığın Kabuk Şiiri - Ozan Efe

ateş yağan bulutlar
ağlayan lamba çubuk
ıpıslaktır umutlar
gözyaşı dolmuş sabuk
afili parlaklığında dururken
hançeri acıtan yalnızlığından
sıyrıl demeliydim
utanmadan arınmadan
savrulduğun yapraklarında güne
zakkum rengine sarmış
kuş gagasında darmış
yolun sonu kadarmış
boşta kırılmış sapuk*
yaşamalıydın cama ay vururken
içinden geçenlerin burukluğundan
benimsemeliydim
yarasaların sürünmeden
kavrulduğu topraklarından öte
çocuk gülüşünden öp
gözüne batmadan çöp
gökyüzü kocaman küp
dökülmeden kaç çabuk
sinmeliydi içe
devi ve yanında sevi
can cana sarılmalıydı yazıda yabanda
demir pıtraklara basmadan
sustuğun yakarışlarda sersefil
ozan efem yalvardım
başındaki talvardım
yolundaki kulvardım
üste bastığın kabuk
*kısa çizme,konçlu ayakkabı,mest
131011denizligülcebuluşma