İçinden konuşmaya alışınca fark ediyorsun ağzındaki pas tadını ve artık geçmişi çok da hatırlamadığını.
Zaman hızla akıp giderken öğreniyorsun vefasızlığın anlamını ve sadece işi düşenlerin sana ulaştığını.
Hızla ama çok hızla düşünürken anlatınca aklında olanları, boş bakışlarda fark ediyorsun anlaşılmadığını.
Sonra, mutluluktan çok huzuru arıyorken buluyorsun aklını ve yeniden konuşunca anlıyorsun neden ilk kelimelerde sesinin kısık çıktığını.
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta