Ustasiyim Şiiri - Aytac Kadir Gül

Sevdalar ardindan aglamanin… Acilar cekmenin…
“Bir daha olmayacak” deyip… yine yeminler bozmanin…
Acilarini icine gömüp… Aaaahlar cekmenin…
Cünkü ben Ustasiyim… Diplomali… Ustasi…
Kimse benim kadar derin gömemez icine, ölü… yüzyillarin sevdasini…
Kimse benim kadar bozamaz, tövbelerini… yeminlerini…
Kimse benim kadar sevemez, Senin gözlerinin Ahusunu…
Cünkü ben Ustasiyim… Dplomali… Ustasi…
Benim gibi tarif edemez kimse… Gülün kokusunu…örnegin…
Benim gibi yazamaz kimse, gözden düsen Damlanin düserken haykirisini…
Benim gibi tarif edemez kimse,… Papatyanin kelbege duydugu Aski…
Ben bir seni tarif edemiyorum tanimayana… biliyormusun…
Bir seni tarif etmeye yetmiyor Kelimeler, Kagitlar, Kalemler… Ustasi olmak yetmiyor…
Fukaranin …ekmege duydugu aski yazdim oysa…
Bebenin sevdasini Anaya, Babanin Sevkatini Cocuguna,
Karincanin… Topraga duydugu ask gibi yada…
Yahut Keremin askini tarif ettim Asliya…ve de Mecnunun Leylaya…
Bir Seni bir de senin icin hissettiklerimi tariff edemiyorum ama…
Yetmiyor Kelimeler, Kagitlar, Kalemler… Ustasi olmak yetmiyor…