Uyurdu herkes o saatler, bazen bende uyurdum karanlığa karşı. Geceydi; yıldızları karşılayan, güneşi uğurlayan. Tüm suçları örtbas eden bir şehirdi gece. Çoğu insan o saatlerde uyurdu, bazen bende uyurdum o saatler; uyuyamadıklarımdan arda kalan zamanlarda…
Nöbetçi eczaneler vardır. Saatleri hiçe sayarlar, çoğumuz biliriz. Eczaneler, taksi durakları, marketler… kimi yerlerde var ki sabah merhaba demek için geceleri mesken tutarlar. Gazete matbaaları, haller, fırıncılar…
“Bize basit gelir sıcak yatağımızdan. Yaşamın döngüsüyle geçiştiririz tüm bu olanları…”
Saçları dağınık ve beyaz, şekilsiz bıyıklı, uykudan kalkma şişik gözleri pejmürde kılıklı bir adamdı. Nereli olduğu, kim olduğu belli değildi. Ve kimisine göre önemsizdi. Yaşadığı süre ondan ne almış, ne götürmüş diye sorsak, koca hiçler sağanağından başka bir şey olamayacağını tahmin edebilirdik. Fırında çalışıyordu “Erzurum’un herhangi bir ekmek fırınında… Görevi -bir arkadaşına göre- kolaydı onca zor şeylerden sıyrılarak. Hamur yoğururdu. Çoğu sofralarda elinin emeği vardı. Kahvaltılarda, öğle yemeklerinde, ekmek aralarında…
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta