Haddini kendini bilmeyen
Alçaklığı kendi ile bütünleşmiş
Üç kuruşa kişiliğini yok sayan
İnsan demeye ar ederim
İnsanlık utanır
Ustam pusulamdan küçük bir dünya'mdan
Sana sesleniyorum
Dilsiz dağların yolundan belki geçersin diye
Kendi sesimi duymadığım şu zamana
Bir dilek bağladım umut yaprağına
Belki sen duyarsın ustam.
Kendini Nazım,Cemal, Süreyya,Özdemir, Asaf, Karaca Oğlan,Abdürrahim, Karakoç,
Yunus, Mevlâna, Şem-s, sanan
Ben ne şairler gördüm
Birde kendini bendini haddini bilen şairler gördüm
Duruşundan ödün vermeyen
Adam gibi adam.! Kadın gibi kadın.!
Önlerinde eğildigim
Kalemi konuşturan methiyeler dizen
Gül gibi açan
Sevgiyi taşiyan maviye umut eken
Altın olup yüreklere yerleşen
Her yürekde leziz tatlar bırakan
Efsaneler gördüm ustam.
Nicelerine
Demedim alaycı bir gülüşle
Sen kimsin ki diye
Nankörlük etmeyip kötü örnek olmayıp topluma
Edebiyata yakışmamış şairlerin şiirleri ar ederim yaradılan suretimden
Mümkün olsaydı yeniden doğmak isterdim be
Ustam.yeniden..
05.02.2024
~Gülay Özdemir ~
Kayıt Tarihi : 9.2.2024 13:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İnsanın kendi yüreği kadardır yazdıkları:))
Şair dediğin,
"Yüreğinin suretidir..."
Orada ne varsa
O dökülür kalemden......
Tebrikler Gülay Hanım...
çok güzel demişsiniz
dilinize sağlık
duygu anlatımı, şiirin akışı harikaydı
ve okuyucusunu yormayan oldukca etkileyici bir paylaşımdı
yüreğinize sağlık
TÜM YORUMLAR (3)