Ustam Şiiri - Kerim Kolcu

Bir gariplik, bir hüzün var bende ustam.!
Gündüzümü erkenden örtüyor gecem,
Karıştırıyorum gündüzü geceme, gecemi gündüze,
Parasını kaybedip yerde arayan çocuklar gibi,
Ben benden giden beni arıyorum ustam.!

İçime boşluklarına yönelince ben bende kayboluyorum ustam,
Mutluluğun içinde yüzerken, vurgun yemek de nedir?
Ayakların yerden kesilip uçacakmış gibi olup da vurulmak nedir ustam?

Ustam yüreğimden dahi çıkan sözlere sahip olamamak,
Ellerimin kaleme hükmedemeyişine bırak,
Ben bendeki bana hükmedemiyorum ustam.

Umut vermek nedir ustam?
Sözleriyle, gözleriyle, elleriyle umut vermek, tut yüreğimi demek, gittikçe daha çok seviyorum deyip de çekip gitmek,
Elini tutan ellerimi bırakıp kelem tutuşturmak da nedir ustam..?