Ustam Şiiri - Uygar Yeni

Tamam, serseriyim ben
Saçma sapan düşler kuruyorum;
Mesela, çocuklar ölmese
Bütün evrene barış gelse diye olmadık şeyler düşünüyorum
Fikir fikir dünyanın bütün sokaklarını dolaşıyorum
Ve ışık hızıyla dönüştürüyorum dünyayı
Hiçbir kural, hiçbir kaideyi tanımıyorum,
Hatta öyle ki tanrıları bile öldürüyorum bazen
Ki hiçbir kanun, yazılırken bana danışılmadı diye
Dedim ya, serserinin biriyim
Yarın bir gün cehennemde de yanarım üstelik…

Ama kendimi bileli, içimde yürekli bir çocuk;
Vara yoğa çırpınır durur şu ellerim,
Ve yerli yersiz ince acır yüreğim…
Mesela;
Cilo’ya kar yağsa önce benim ellerim üşür
Kaz Dağları’nda bir geyiği vursalar evvela benim kanım yere akar
Toroslar’da bir Yörüğün sürüsüne halel gelse suçlusu ben olurum
Bir Kürdün zılgıtını duysam, benim dilim tutulur
Bir çocuğun taşa değse ayağı, önce benim dizlerim kanar
Bir kuşu vursalar kanadından, ivedi düşerim toprağa
Vuranın da rüzgârın da suçu yoktur, yerin de üstelik
Öyle sorgusuz vurulmuş, hiç korkusuz düşmüşümdür yere…

Tamam,
Hadi her şeyi geçtim var say,
Serseriliğimi de bir kenara bırakayım;
Bildiğim bütün sözleri, bütün gülüşleri
Ve gördüğüm bütün düşleri hep hayra yorayım…
Bu sefer;
En yoksul gönüllere vermeyeyim ellerimi,
Biraz da kendi derdime yanayım
Hatta dertlerimi de geçip
Gamsız, kedersiz yüreklere gireyim…

Ama o yüreklere girilmiyor ustam,
Yürek dediğin biraz yoğrulmuş olacak,
Biraz bana benzeyecek, biraz şu nasırlı ellerime
Kırışık yüzüme ve kır düşmüş saçlarıma
Biraz toprağa, biraz bir kadına, biraz da sana ustam…

Olmuyor be ustam, beceremiyorum
Yine ben yeniliyorum,
Galiba bilmeden ve durmadan
Acılarımı yeniliyorum...

Ama olsun, dert değil şuncacık ömrüme, yüreğime;
Yine ben düşeyim, kolayından ben yenileyim
Ben ağlayayım bir başıma
Yeter kör yürekler duymasın
Onların yüreğine giremediğimi,
Yoksa yüreksizin biri çıkar da senin kalbine kör sözler saplar be ustam…