Ustam Şiiri - Mustafa Aslantaş

Biz alışığız çocuk kalbimizde balyoz hüzünlere…
Boşver be ustam koy bir daha..
O kararsız damla titrek titrek akıp akmayacağını düşünedursun,
Sen en hafifinden bir ağıt çal bize be Ustam…

Vakitsiziz..
Şafak, tan, gece yarısı, öğle ortası tepedelen sıcağı işlemez bize..
Körkütük karanlık ruhumuzda bir mecelsiz ışıktır aradığımız, varsa….şayet..
Kurut ellerini o son kibriti de ıslatmadan çak be Ustam…

Yemek bize karıntokluğu, meşk bize eziyet…
İki ileri bir geri mehter gibi olsada durum vaziyet…yinede takılır düşerim
Alışık değilim düzene çakılmayım gene yere
Ellerimden sıkıca..sıkıca..sıkıca tut be Ustam..

Tersten okudum hayat kitabını heralde.. anlayamadım kafam kalın
Her şey bu kadar basitse neden hep çıkmaz sokaklara romaya gider diye sazanca daldım..
Ağır aksak deli dana sağa sola sataştım saldırdım
Çıkaryol levhamı o gönül sarayının köşesindeki duvara as be ustam..