Ustam Şiiri - Mehmet Faruk Ünal

Unutmadım adını.
Korkularından arta kalandı yeldeki sesin.
Birinden kalanı, yeniye teslim etmiş,
Kuru cihan seramonisini.
Yüzümde elin,
Elim belinde söylem tek,
Hep aynı dilinde yine.
Öyle yorgun ki beden,
Yönetmiyor beynim beni.
Emin olamamakta haklıymışım,
Boşa değilmiş şüpheler.
Yitik güvenim,
Erdim erdemimden.
Elbet vardır hatalarım,
Haklılığımı yargıladım akşam.
Bilirsin, insanız ya hani,
Sen de haklısın.
Hiçmiş herşey,
Nefretim dalga kıran.
Yatağım hala sıcak,
Ama güvende sayılmam.
Ben adımı buldum,
Ya sen?
Tepeden tırnağa harmanladım olanı biteni.
Ne diyeyim,
Haram bir süre piyano.
Haram kalbe vuran her şarkı.
Gelsin geçsin mi?
Gelsin de, geçsin de be ustam!