Üstâdım Şiiri - Emir Taha Kar

Neylersin davaperest bir amelle toprakta?
Sana küfredenlere bu sükutun niyedir?
Refahını görüyorum üstündeki yaprakta,
Döktüğüm şu gözyaşı sen de gittin diyedir.

Kulağımda bir sadâ aksediyor dünlerden.
Duyuyorum geçtiğim o yokuşlu yollardan.
Bir acı his sarıyor ki içimi hoş günlerden.
Ve bir ümit gönlüme yağan yağmurlardan.

Artık ne hava hoş, ne sensiz Üsküdar.
Ne gönüllerde vecîd, ne ervahta vücûd.
Göçtü ebede küffara kılınç bir serdar;
Eyledi güller sücûd, dilleri sardı sükut.

Yeis yok! bugün kış ise yarın ilk bahardır!
Bu dava daim yetim, daim sahibi Hakk'tır!
Beis yok! Hüzün varsa huzur da olacaktır!
Yeniden tüm cihanı neslimiz saracaktır!