Üstâdım...4... Şiiri - İbrahim Tetik

Bir sözü lav gibi eritiyor girdiği gönülü,
Onda saklı gelecek bahar'da açacak olan tohumun gülü,
Ona koşuyor hidayete ermiş herbir gönüllü,
Kor gibi yanıyor şimdi,kalplerdeki imân külü....

Ne olur beni de kabul et,bu nur dairesine,
Rüyama girde doya doya bakayım cemâline,
Feda ederim bu emânet cânı bir tek risâlene,
Herbir nur dersinde can gelir bu fâni bedene.....

Tanıdığım günden beri ben benim,
Feda olsun bu cemaata dünya'da var olan herşeyim,
Derslerinin âb-ı hayat suyuyla yeşerdi ümitlerim,
Şükür ki,nasip etmiş Rabbim bu cemaati daha ne diyeyim? .....

İnsanlık libâsını bu hakikatlerle giydim,
Kalbime rahat,ruhuma ferah,rızkıma bereket geldi,şifâya kavuştu bedenim,
Emiyor imân hakikatlerini,yağmura hasret kalmış toprak gibi tüm hücrelerim,
Şimdi tefekkür'le geçiyor şükür Rabbime her saatim.....

Birgün derse gitmezsem dünya üzerime yıkılıyor,
Nefsim ve şeytan bir olup,üzerime saldırıyor,
O gün bomboş bir yaprak gibi kıvrılıp atılıyor,
Zaman ise lehime değil,aleyhime çalışıyor.....