Üstadım Şiiri - Bilal Işıklı

Bitlis ilimizin Nurs köyünde sen.
Bu dünyaya geldin, doğdun üstadım.
Her yana yayıldı nurlu medresen.
Kalplerden küfürü kovdun Üstad’ım.

İslamı anlattın yaşadın her an.
Risale-i Nur’un kaynağı Kur’an.
Kalplere yerleşti sarsılmaz iman.
Zulümatı Nur’a boğdun Üstad’ım.

Kendin fidan oldun, eserler üzüm.
Ayetler, hadisler Hak söyler sözün.
Doğruluk, muhabbet, sadakat özün.
En güzel hizmeti verdin Üstad’ım.

Dünya sevgisini kalbinden attın.
Sürgünlere gittin, zindanda yattın.
Himmetin, izzetin çilesin tattın.
İmanın sırrına erdin Üstad’ım.

Zülüm yapanlara gülerek baktın.
Vardığın her yerde meşale yaktın.
Nurdan köprü kurdun kalplere aktın.
Gerçeği açıkça serdin Üstad’ım.

Hapisler, zehirler hiç geldi sana.
Tek taviz vermedin davandan yana.
Meyledip bakmadın şöhrete, şana.
Nefsin putlarını kırdın Üstad’ım.

İnkâra, zülüme meydan okudun.
Nur medreseleri birer okulun.
Elmas kılıcınla iman dokudun.
Yıkılmaz bendleri ördün Üstad’ım.

İhlas risalesi virdimiz oldu.
Peygamber sevgisi kalplere doldu.
Ektiğin tohumlar hep meyve oldu.
İnkâra set oldun, durdun Üstad’ım.

Zübeyir Abi’ler, Hafız Ali’ler.
Sungur’lar, Bayram’lar nice abiler.
Asrın imamına gönül verdiler.
Manevi bir ordu kurdun üstadım.

Bediüzzaman’sın “SÖZLER” Kur’anın.
Çileyle, zahmetle geçti hayatın.
Sünneti yaşadın coştu imanın.
Huzur-u Rahman’a vardın Üstad’ım.

Himmet eyle bize senle olalım.
Risale-i Nur’dan dersler alalım.
Kur’an deryasına aşkla dalalım.
Bilâlî’ye feyzler verdin Üstad’ım.