(Necip Fazıl'a...)
Üstadım yüz adım çok dar diyorsun,
Benimki daha dar:seksen üç adım,
Yatağım mermerden, taştan diyorsun,
Benim yatağımsa lavdam üstadım!
Kalk dedin ayağa kalktık bir kere,
Davamızdan dönmek düşmektir küfre,
Sözünü ettiğin o adi zümre,
Şimdi daha adi, alçak, üstadım!
Yemeğim olsa da zakkumdan acı,
'Hadi ye,zıkkımlan,çabuk! ' deseler...
Sırtıma sarsalar alevden sacı,
Dönemem davamdan,dönmem üstadım!
Yollarıma hasmım diken döşese,
Atsalar kolumdan,tutup kodese...
Gardiyan burası bak evin desen,
Dönemem davamdan,dönmem üstadım!
Muhtaç olsam bile kuru soğana,
Yalnız bıraksalar kardeş ve ana,
Yem etseler beni kartal,doğana,
Dönemem davamdan dönmem üstadım!
24.04.2000
İskenderun
Kayıt Tarihi : 7.3.2005 14:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!