Muhammed Sezai Karakoç Üstadıma...
Bediüzzaman gibi yaşadın hep onurla
Mehmed Akifçe çıktın gecenin karşısına
Pusatın yüreğindi, cesaretin körfezi
Haykırdın serden geçip çağların vicdanına
Şimdi gökler hüzündür, yorgun düşmüş nice ruh
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta