Muhammed Sezai Karakoç Üstadıma...
Bediüzzaman gibi yaşadın hep onurla
Mehmed Akifçe çıktın gecenin karşısına
Pusatın yüreğindi, cesaretin körfezi
Haykırdın serden geçip çağların vicdanına
Şimdi gökler hüzündür, yorgun düşmüş nice ruh
Daha da yalnızlaştık, şimdi daha da ıssız
Asrın bülbülü göçtü, gül bahçeleri yetim
Durdu kalp, durdu zaman, durdu derviş mevsimi
Çekildi aramızdan aşkın müezzinleri
Gittikçe daha ruhsuz bir cihana merhaba
Daha tatsız, daha renksiz, daha hissiz, kimsesiz
Hoşgeldin güz, elveda gençliğimiz, neşemiz
Elveda saf çocukluk, elveda masum mazi
Göçtü son akıncı da, hırslar kaldı başbaşa
Başladı matem çağı, geldi derin sessizlik
Güldün evliyalarca, yaşlanmadı gözlerin
Vardın Hazret-i Gül'e, nasib ola kevseri
Bir gün Hakk firdevsinde, Ya Nasib cümlemize
16.11.2021
Şair Bilal YavuzKayıt Tarihi : 1.11.2022 21:59:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Üstad Sezai Karakoç
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!