Üstad-ı meçhûle-(isa hemişe)

“Yaz bana mutsuzluğunu” diyor,,,
Yazıyorum dostum çiziyorum,,
Bir kelebek şehadetini çiziyor kanatlarıyla
Katran karası gecemde,simsiyah
Sense ibn’i haldun’a takılıyorsundur belkide,,,
İkimizde geceyi yaşıyoruz bedbaht ca
belki de ben gibi,elinde kalem
Zihninde aşka doyamamışlığın susuzluğu
Karalamaktasın bir şeyler belki de
Yaz dostum,,,,,yaz! artıları-eksileri çiz!
Özlemlerini,yaşayamadıklarını,çektiklerini bir bir diz
Biz ikimiz
Hatıralarımız,hayallerimiz,”mermum-i dide’ lerimiz,,,,,,
Hani demiştin ya? orada ne şiirler yazılır diye!
Şair’liğin uyanır gelirsin kendine
Dostum! haklıymışsın
Biz aşk’sız,şiirsiz,yaşayamayız,sevgisiz,özlemsiz….
Biz salmışız kısraklarımızı sonsuzluk çayırlarına
Yıldızlarımız yanıp sönüyor göz kırparcasına
Bir kadeh kaldırıyorum dost’luğa dopdolu
Bir derin çekiyorum sigaramdan,seni üflüyorum
Duman duman kaplıyorsun içimi özlüyorum
Şairliğini övüyorum
Bir bekar odasında,bir “üstad-ı meçhul’ü düşlüyorum
Garip yorgun gözlerle uykusuzluğa meydan okuyorum
Ortak noktamızı noktalıyorum,,,,,,,,, (değerli dostum isa hemiş’e)
Sevgiye doyamayan sevgili,,,
İbn-i teymiyye’ler,haldun’lar onların olsun şair’im
Şair’lik bizim,aşk bizim,özlem bizim,,,
Birazda biz bizi yaşayalım bırakın!
Terk edemeyiz deli sevdaları!
Alın! sizin olsun aydınlıklar!
Verin bize karanlıkları,,,,,,,,,,,,,,,,,,