Üstad Şiiri - Ahmet Kırımlı

Bir merhaba ile başladı yolculuğumuz
Sessiz ve sakindi gökte güneş ve yıldızlar
Şimdi bir intihar barındırır boşluğumuz
Okuyanın gözleri eşsiz ah ile sızlar

Sensiz hayatımda şimdi yoktur o eski tad
Ekmeği zakkum balı da zehreyledin Üstad

Kaldırım taşları gibi ardarda dizildi
Hayalinin olmadığı geceme kabuslar
Seni Binlerce yıl öteden tanıyan kimdi?
Şimdi fersiz gözümde karanlık, korku,puslar

Çağlar ötesini inletir ettiğim feryad
Cihanı yakar sesim bir sen duymazsın Üstad

Bir avare dili bu, mana neylesin bana
Harfe sığarmı ki yazsam kara gözlerini
Razıyım Mevlam binbir gazap eylesin bana
Yeter, kulağıma birkez dinletsin sözlerini

Bilmem beni bu azaptan edermi ki azad
Yokluğun cehennemden fenadır fena Üstad...

Senin için benimle savaştım da ne oldu
Gönlümün ta içine saplandı bak mızrağım
Her dakikam tarifsiz binbir ah ile doldu
Dolu dizgin koşmaktan çatladı bak kısrağım

Tarih böyle bir savaş görmüşmüdür ki Heyhad!
Gittin ve beni bana düşman ettin be Üstad...