Üstad Şiiri - Herdem Ankara

Üstad diye seslendi genç adam
Oysa üstad dediği fani dünyada çırak bile olamamıştı
Seviyordu kağıdın çam kokan halini
Seviyordu dili yerine söylenecek sözleri kalemle yazmayı
O kağıdın kaleme kaleminde kağıda olan aşkını seviyor
Yazdıkça rahatlıyor kendince sözleriyle
Dağarcığındaki kırıntı hazineyle
Biriciğine yazıyordu sevdasını
Evladına yazıyordu hasretini
Bilmiyordu ki genç adam
Sevginin yazdırabileceğini
Hasretin kavururken güçlendireceğini
Hüznün ağlatırken aslında düşündüreceğini
Yazılanları okudukça anlıyordu genç adam
Üstad olmak ayrıcalıkmış
Üstad olmak kendine yazmak değil okuyanı anlamakmış meğer
Bırak genç adam ben çırak kalayım
Bırak kalem kağıda döksün dilimdekiler
Bırak genç adam
Üstad diye seslendiğin çırak yüreğimle
Haykırayım mabedinin mahremine sevgimi
SENİ SEVİYORUM DİYEBİLMEYİ SENİNLE SEVDİM BİRİCİĞİM

HERDEM
AKHİSAR
04/05/2012
01:47