Diyorlar ki, bozuk dile,
Varmış sende,çare üstad,
Düzerizde, hece hece,
Uymuyormuş, söze üstad.
Kelimem var, uyak uyak,
Cümlelerde, nere koyak?
Ozanmıyız, bize ayak!
Ver diyelim, söze üstad.
İçimizden,gelen böyle,
Biz yazalım, kabul eyle,
Eski adet, yeni köye!
Uymuyormuş, söze üstad,
Yalan ise, Veysel baba
Dadal`lara, kalmaz dava,
Karacoğlan, kara mara,
Nerden girsek, söze üstad.
Bu şiir Sayın Çelebi Öztürke İthaf edilmiştir
ağustos2006 Berlin
Kayıt Tarihi : 18.8.2006 16:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevgili Ulviye Savtur hanımefendinin şiirime yazdığı (bence yararlı) yorumundan ötürü kaleme aldım.Herkese bir kesilmiş kütükağac verelim desem, Bazısı onu alıp hızarda biçtirip kerestesini kalıpta kullanır,ince ruhlu olanları onun o kerestesinden sandelye masa yaptırmayı,heykeltıraşlar ondan bir figür yontmayı,cahilin eline düşerse onu, odun edip bir güzel yakıp ısınmayı ister.Şairlik iste öyledir,her ruhun biçimi farklıdır.Eninde sonunda,okuyup ona gerçek değerini veren mutlaka bulunur. Tüm dostlara selam ve saygılarımı sunarım. Mehmet Göden
TÜM YORUMLAR (3)