Ustaca İşlenir Çocuk Yüreğine Acılar

Babam köşkerdi,annem kendi söküğünü dikemeyen beceriksiz bir terzi.
Tekerlekli sandelyesinde, hiç üstüne basamadigi pineli pabuçlariydim babamın.
Dedemde pineduzer'miş, babam hep öyle soylerdi.
Ve ben annemin hiçbir zaman dikemeyecegi, göbek bağı söküğüydum.
Hayat tuhafliklarla dolu ve adalet "adil" olandan çok "adi" olandan yana olurdu çoğu zaman.
Ortadaydim iste; ne o yana gidebildim, nede bu yana.
Ortadoğu'nun kisilestirilmis hali gibiydim adeta.
Babam köşkerdi, annem kendi söküğünü dikemeyen beceriksiz bir terzi.
Ne babam gidebildi, yamalı pabuclariyla,
Nede annem sökebildi, dikiş tutmaz acılarını içinden.
Onlar sustukça, suçluluk duygusu yuklendim haksız yere.
Ne ben konusabildim,
Nede içim susmayı bildi,
Yalnızca ortadaydim ışte.
Ne babam yipratilmis bir kalbi kullanılmaya elverişli hale getirebildi,
Nede annem paramparça hale gelmiş bir hayatı yasanilabilir kılabıldi.
Belli ki; kendi işlerinde beceriksiz ve acemi,
Benim yüreğime acıları işlemekte; mükemmel ustaydılar.