Usta Şiiri - Mehmet Avcı

Sunu;

Sevmek Yakıştı aşk küstü bize
Küstürerek bizi birbirimize…

Sinan Eldem

Sinan Eldem’e İthafen

/ En çok sana yakıştı terk edilme oyunları, saklan kaç usta
Bedenden sök at yarayı diye çatlak ellerimde titrek susta/

Hangi yola girsen sonunda ayrılık kapısı
Terk edilmeye beşik kertmiş annen doğarken
Sahi hangi ara başladı bu maceralar?
İlk yaranı Ağrıda mı almıştın?
Sonra Narman yalnızlıkları
Erzurum otogarında sular seller boşalırken gözlerin.
Uzun süre sonra Muğla inzivası
İstanbul hengâmesi,
Haremde otobüse binememek gibi yarım kalmıştı her şey
Dilinde söylenmemiş türkülerle derin boşluklar bıraktın
Ankara çaresizliği destandı,
Her semt bir başka umuda yolculuk
Her yolculuk bir başka görebilme ihtimaline umutlu
Sonrası yine kan çanağı gözlerdi hatırladığım
…Ve Bursa son durak
Ulu Caminin hangi mozaiğinde gözlerin
Bize okuduğun dualar şimdi seni tepeden tırnağa temizler
Verdiğin yeminler aşka olan inancını yeniler

/İntihara süslenmişti telli duvaklı o gelinler usta
Çektin gittin ardına bakmadan, gitmek tek çıkış yoluydu bu hususta/

Şöyle tepeden tırnağa giyinerek bir sevgiliyi
İçine soluk soluğa çekebileceğin bir sevdayı
Tutup ellerinden alamadın kollarının arasına
Yüzüne gözüne bulaştırdığın sevdanın
Şimdi hangi durağında
Parkanın yakasını kaldırıp beklemektesin
Aniden düğmesine basarak durdurduğun otobüs’ün, camında ki suret
Sokak taşları kadar dağınık yüreğinin yansımasıdır.
El atsam dağılırsın sigaramın külü gibi
Su döksem akıp gidersin
Can olsam belli ki sıkar artık ötesi
İyisi mi usta
Muhayyer kürdi bir şarkı söylemeli;
Uçurum oldu yollar düştün ellerimden
Koptu avuçlarımdan saramadım, saramadım…
Koklamaya doymadan
Canı bedenden söken ayrılıklar utansın, utansın…

/Çek hadi içine; son dal sigaramızın son nefesini dağlansın usta
Bitti dediğimiz yerden kanıyor yaralar adı saklı kalıyor us’ta/

Geçer dediğim her şey geçti işte
Nasıl unuturum dediğin günleri
Hepsine gülüp geçişinle dik dur usta
Heykelde bir başına kalmış haline güldüğün güne ağla şimdi
Taşlıçay deresinde seni boğulmaktan kurtardığım günleri anımsa
Git at kendini “Deniz’e”
Tepeden tırnağa sırılsıklam geç karşıma
Bu kez de kurtarırsam namerdim usta!

/Sen koca Deniz varken gölde boğulmayı marifet mi sandın usta
Bırak her şey dağınık kalsın, kelimeler tükendi yaşamaya bak, artık susta/

11.02.2009 – Ağrı