Usta Şiiri - Leylâ Usta

Hüzünlü kalemden dökülen yaşsa
Her cümle gönülde zâr olur usta
Bir yere sığmayan sevdalı başsa
Düşler uykulara hâr olur usta

Vuslatı aramak cansa nefeste
Sevgi yaşamaktır kalb-i heveste
Bülbül sinesinde yatan kafeste
Ebedi bekleyen yâr olur usta

Duygu ırmağıysa içteki zahir
Vuslat vurgunudur özlenen bahir
Kader defterinde yazılan ahir
Sancılı geceye nâr olur usta

Kalp rengi yansırsa yâr bakışına
Zaman bile şaşar ters akışına
Gülşen işlensede aşk nakışına
Bir gül sevgiliye nur olur usta

Arzulu gözlerde büyürken vaha
Son sözdür içinden çıkılmaz bahâ
Dur demek akıla düşmeden daha
Anılar yollara sur olur usta

Vefa dağlarında uyuyan karda,
Baş veren kardelen kalırsa darda
Gönül mâbedini dik tutan surda
Umutlar yarına zûr olur usta

Ardından yürürse karanlık gölge
'Sabreden' diyor ya bir yaşlı bilge
Bu sözle erilen en derin bölge
Vurdukça duygular hür olur usta