Usta... Şiiri - Mehmet Tunçer

Bu yaşam çarkı ürkütüyor artık beni
Ürkek üstelik yaralı
Bir tavşan yüreğince yüreğim
Gözlerimde korkak ceylan bakışı
Yaşım oldu elli..
İşte geldim gidiyorum
Ya sen usta
Sen hiç düşünüyor musun?
Çocuklarım çocuklarımız
…ve onların çocukları.
Ne olacak halleri…
Onlar…
Nasıl yapacaklar yaşam çarkında
Acaba diyorum
Ne yaparlar
Çıkış yolunu bulabilirler mi?
Birileri tutup da ellerinden
Dibe mi çeker
Kurtulmak istedikçe çırpındıkça
Daha mı kötü olur halleri
Boş ver diyorsun ya usta
Boş ver demek kolay değil ki
Sen daha iyi bilirsin ya
İşte o gün başladı
Dostların dostlara
İnsanların insanlara ihaneti
Ahlaksızlık aldı başını gitti
Ar damarları çoktan çatladı
Yüzler maskelendi
İnsanlar insanlıktan çıktı
Bizi aştı be usta
Artık ne toparlaya bilir
Nede durdurabiliriz…
…sende benim gibi
Aşk, sevi şiirlerinin arkasına saklansan da
Sen..
Biliyorum benden daha çok düşünürsün
Çocukların çocuklarımız
Ve onların çocukları
Ne yapacaklar
Nasıl yapacaklar
Ne olacak halleri…