Usta Şiiri - Toykan Nar

Ben ağlamam usta
Senin ağırlığına güvenip te dayanmam
Bana dokunma be usta
Bunca arş-ı yıkmış gelmiş gönlüm
Yok saya saya zaten olmayanları
Avucumun nasrında şehadet olmuş
Dünleri bu günleri yarınları saya saya
Bana sen acıma usta
Ben kendimi yakıp ta ısındım
Acıta acıta yaşadım sevdamı
Acılar yaraştırdım gömleğimin her düğmesine
Zaten yakışan giyilir usta
Bana karışma usta
Bu saati geçmiş yılların yoluna
Tek gittim de dönemedim ben
Aklın sende kalsın usta
Yeter ki bir yarınıma daha köstek olma
Ben aymazların kralı olmuşsam
Ben yarınsızların bayrağı
Ben kanatsız bir sevdanın parçası oluşsam
Suyu kurusun lan bu dünyanın
Huzurun senin olsun usta
Çilekeş hayatımın içine serpiştirdiğin acılar yetti bana
Söz verdiğin güneşler doğmadı usta
Her mutluluğum bin parçaya bölünürken
Midesizce yüzüme gülenler oldu usta
Işte o kalleşlerden
Işte o kahpelerden
Bir nefesi bile rahat alamadım ben usta
Geldi çarptı bir melek
Siyahımdan alıp beyazından ekledi
Sevgiyi biraz geç öğrendik be usta
Deli bir rüzgar mı aldı gitti
Sele mi kapıldı bilmem ama
Kimse ellerimden almadı benim
Zaten bir bahtsız melek kapımı zorlayana kadar
Hiç avucumda olmamıştı
Bana şimdi gelip te
Yeri dolmayanları katmaya çalışma usta
Varsın ölümüm dertten olsun
Gözlerim pınarlar gibi durmasın
Varsın bir güzelliğin üstüne bin kor yansın gönlümde
Ama sen
Kendimi hırpalayıp ta geldiğim bu yerin
Göğsümü yorup ta taşıdığım dünlerin
Yakınında olma lan

Dedim ya yazık ettin be usta...