Beden yaşlanır da ruh neden yaşlanmaz be usta.
Beden yıpranır yorulur da
Ruh hala neden macera arar usta…
Kalp bile artık yeter, yoruldum diyor
Ama nefs denen ukala ruha gaz veriyor
Nefs neden bu kadar egoist be usta…
Tanımaz mı insanları
İyisi kötüsü dostu düşmanı
Koruyup kollayanı
Yarana tuz basmak için fırsat kollayanı
Ten denen maskenin ardına gizlenmiş usta…
Allah, merhamet edin dedikçe
Kul, merhametten garaz doğar diyor
Bu ne yaman çelişki usta…
Her gönül sevgiye susamış açken
Bir başkasını hor görüyor
Yüreğimizde yalnızlık dağlarına sığınmamız neden be usta…
Bu insanların birbirinden kaçışı neden
Her yürekte bir yara varken
Ruh yalnızlık içinde işkence çekerken
Herkes yanında kendisini anlayacak
Bir nefes olsun isterken
İncir çekirdeğini doldurmayacak nedenlere küsmemiz neden usta…
Sözde hepimiz saygılı hoşgörülüyüz
Özde, egoist narsistiz
Keyif mi alıyoruz mazoşizmden
Neden bazı şeylere paranoyakça takıntılıyız
Hayat güzel ve kolayken
Nedendir zindana çevirip zorlaştırmamız usta…
Artık anlaşılmaktan vazgeçtim
İnsanları anlamaya çalışıyor ama yapamıyorum
Hayat mı zor insanlar mı
Bilmiyor anlayamıyorum
İnsanın yüreği neden bu kadar derin be usta…
Bunun bir dibi yok mu
O koca yalnızlık uçurumuna öyle bir düştüm ki
Çekip çıkaracak kimse de yok usta
Bedenim yanıyor ruhum donuyor
Tezatlar içinde can çekişiyorum kimse görmüyor
Herkes mi kör be usta…
Sahi bende kör müyüm
Arkadaşımın dostumun halinden bihaber miyim
Nedendir gönül kapılarımıza kilit vuruşumuz
Ben ne hayatı ne de insanları anlayamadım anlayamıyorum usta…
Ya ben bu dünyada değilim
Ya da bu dünyadan değilim
Bu dünya bana dar geliyor be usta, dar geliyor...
©
11 Kasım 2022
11:20
Kayıt Tarihi : 12.11.2022 01:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!