Usta Şiiri - Burkay Yorulmaz

Ne zamandır yazmıyorum usta
Rutubetli Duvarların Kör Karanlığında
Yine karaladım beyaz sayfaya
Harfler kağıttan sözler nefesten gitti
Bir damla göz yaşı, iki Satır şiiri sildi
Ne zamandır yazmiyorum iste
Dostu da sildim düşmanıda
Bir tek pismanlıklar kaldı hayatımda
Siyah beyaz yesilcam perdesi ömrüm
Sigara yakıp yakıp iç çektiğim
Çektikçe aklıma gelen masum çocukluğumda bitti
Ne zamandır yazmıyorum işte usta
Yaşayan ölü misali bedenim
Çürüyor...
Kimi zaman bir ahmed arif oluyorum
Kimi zaman cemal sureyya
Ahmet kaya oluyorum bazen
Kafamda ki devrime türküler yazıyorum
Radyo da çalan spontan bir müzik yahut
Kimi zaman bir plakcidaki tozlu plak
Kimi zaman sokak oyunları
Tükeniyorum usta
Ağır agır dirhem dirhem tükeniyorum
Ne zamandır yazmıyorum be usta
Martı olmak istiyor canım bazen
Bogazda bir vapur arkasına takılıp
Özgürlüğe kanat çırpmak istiyorum
Ne simit isterim ne bir yudum su
Ben, şair degilim, içim yaralı
Iki damla göz yaşı ondan belalı
Unuttuğum pekte bir şey yok aslında
Sadece geçip giden ömür var.
Gün gelir bir sela sesiyle duyarlar adımı
Gün gelir yazdıklarım kalır hatırda
Gün gelir bir ahmed arif bir cemal süreyya olur belki
Yahut radyodaki ince saz
Ama merak ta etmeyin beni
Iyyim ben
Kimine berduş, kimine efendiyim
Köprü altın da ki serseri yahut...
Düşünmeyin Beni
Ve merak ta etmeyin
Iyyim ben
Ne zamandır yazmıyorum iste usta
Bu Gece
Rutubetli Duvarların, Kör Karanlığında
Yine Karaladım beyaz sayfaya
Harfler kagittan, sözler nefesden gitti,
Biten cebimizden degil de, ömrümüzden bitti.

Burkay Yorulmaz