Usta Şiiri - Ramazan Şenbahar

-Eee sonra naptın usta.?
Çok özlemiştim, görmek istedim.
Aylar sonra fırsatım oldu,
Ona giden yollardan geçtim,
Toprağını biçtim , kendimden geçtim,
Yüzüm yoktu biliyorum haksızdım,
Gene de onu görmek istedim.
Bir arkadaş aracı oldu zorda olsa kabul etti,
Evine çıkan yol , köşedeki bakkal hepsi hiç değişmemiş ti..
Kubbesi yarı yıkık cami hepsi aynıydı..
-Eee usta?
Evinde bir bardak çay içtim,
Çayın tadı bile ilk gün ki gibiydi.
Kokusu rengi ve tadı.
Evine gittiğim ilk gün ki gibi herşey.
Tam takır.. zigon sehpa bile..
Hatta en sevdiğim ortası beyaz çizgili Çay bardağında verdi çayı.
-Eee usta sonra?
Saçına aklar düşmüş, anlında hafiften çizikler belirmiş.
Ama duruşu bakışı hiç değişmemiş..
Hatta dostum , yanağında ki ben bile..
Neyse,
Baktım ki oda benden geçmiş,
Kendinden geçmiş , evinin kadını olmuş,
Benden eser kalmamış, haklıydı.
Gece arkadaşta kaldım, sonra
Sabah ezanında memleketime geldim,
"Fakat hissettim , neden böyle oldu" der gibi baktı yüzüme uzun uzun..