Usta... Şiiri - Uğur Deniz Ülkegül

Yine akşam oldu usta..
Bakışlarımızda gam,
İçimiz Sus’da..

Koynumuzda
Yazdan kalma bir sıcak,
Düştü düşecek yağmur…
Sözler de balçık,
Duygular çamur,
İstanbul yasta….

Anlat be usta
Anlat ki durulsun fırtınamız..
Nedir güneşe sevdalanmak?
Ne zaman kendisine yol bulacak
Bizim insanlığımız….

Bir sen kaldın bu şehirde
Bir ben….
Daha ne kadar çoğalacak
Yalnızlığımız?

Olsun be usta, olsun
Sen kalender meşrep
Ben bir deli oğlan
Dolsun kadehlere taşsın
Muhabbet şarabımız…

Sorma usta
Ne olur sorma..
Hatırlatma o vefasızı,
Ne de olsa el kızı…
Anlar mı dost halinden..

Duydum..
Evlenmiş bir kızı olmuş

Duydum..
Unutmamış beni
Yüreğinde silemediği
Garip bir sızı olmuş..

Duydum..
Mühendismiş kocası
Dediklerine göre
Tam bir çam yarması..
Avuç kadar bizim ki
Ne ele gelir
Ne avuca sığar kalçası..

Duydum..
Duydukça tükendim
Nedendir bilmem bu hal
Yok bir açıklaması….

Ne severdi seni değil mi?
İlle getirirdi beni buraya..
Görmeden olmaz derdi
Ona göre bu küçük kulübe
Dünyalara bedeldi..
“İnsan” derdi,
“İnsan” var orada…

İki yumurta
Biraz kavurma içine
Yanında çay
Üç Somun ekmek
Başlasın muhabbet…

Boş ver,
Boş ver be usta..
Gitsin giden….

Sen usta,
Ben kalfa,
Elimizde işsizlik sanatı
At denize oltayı
Vira Bismillah!
Gönderir Allah
Bu günkü nevaleyi..

Konuş be usta
Niye sustun?
Çayını da içmedin..

Usta?
Kalksana be usta
Kalksana diyorum be
Usta konuş benimle! !
…………………………….
…………………………….
……………………………..

Kafesteyiz ulan! Kafeste…
İçimizde bir hasret
Dil de mahur bir beste..

Onca gelenler gitti,
Bunca kalanlar şaşkın,
Kim eder bizi teskin?
Bu dört duvar kodeste..

Sende mi be usta?
Sende mi..
Bak yağmur başladı…
İstanbul ağlıyor,
Damlaları aheste……….