Usta Şiiri - Kemal Sönmez 2

Tut Yüreğimden Ustam
Ustam!
Aklım Firarda,
Göz Bebeklerimde Müebbet Hüzün,
Dilimde Ay Kesiği Bir Yara.
Düşüm Kırık Dökük,Umudumun Boynu Bükük.
Bir Öksüzün Omuzlarında Sükut,
Yüreğim Sana Emanet,Sıkı Tut
Tut Ki,Kancık Pusulara Düşmesin,
Bir Hain Kurşunu Gelip Deşmesin.
Ustam!
Ne,Zaman,O Senin Bildiğin Zaman
Ne Sevda Gördüğün Masallardaki,Eskiden
Eskiden Halı Tezgahında Dokunurdu Aşklar,
Nakış Nakış Körpe Kız Ellerinde.
Mendillere Yazılırdı İsimler,Yüreklere Kazınırdı Gizlice.
Sevdalılar Asil Ve De Yürekli,
Sevdalar,Kavgalar İki Kişilik.
Oysa Şimdi;
Çorak Gönüllere Ekiliyor Sevdalar Seher Vakitlerinde,
Meşru Sevdalardan GayriMeşru Acılar Doğuyor Kundaklara,Günahkar Gecelerden.
Beni Herkes Sevdaya Asi Sanır,
Oysa Aşk,Beni Nerde Görse Tanır,Hasret Tanır,
Zulüm Tanır,Ölüm Tanır,Yüzüm Yüzümden Utanır.
Yorgunum Ustam!;
Ne Katıksız Ekmek İsterim Senden,
Ne Bir Tas Su,
Ne Taş Yastıkta Bir Gece Uykusu.
Var Gücünle Asıl Sükunetime,
Çığlığım Kopsun,
Uzat Ellerini Güneşe Dokun,
Uyandır Uykusundan,
Tut Yüreğimden Ustam Tut,
Tut Beni,Sür Güne...