Kendinden çok da uzağa gidemiyor insan...
Yaşlanıyorsun zamanla unutup avunuyorsun da
Hayat dediğin şey sadece yüreğin cenazesi oluyor
Ölüm kokuyor her yanın ölüm gibi ayrılık.
Ama gidemiyorsun usta kendinden
Zaman ya da hayat denen bu şeyden
Kaçamıyorsun ve sana sadece
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta