Usta Şiiri - Orhan Amak

Mevsimim bahar olmadı henüz
Ben şiirin gece vaktindeyim
Alışkın değilim böyle karanlıklara
Bu acılara ve bu yalan sevdalara
Ben sevmeye alışığım arkadaş
Sevmeye ve aşık olmaya

Bana dertten bahsetme arkadaş
Acıdan ve mutsuzluktan bahsetme
Mutluluğa ihtiyacım var benim
Biraz güneş iyi gelecek bana
Tenime dokunacak ve yaralarını saracak
Bir güneş ışığı yeter bana

Bıktım artık dertten,kederden
Ve ruhumdaki derin karanlıklardan
Bana biraz aşk ver usta
Şöyle en ölümsüz olanından olsun
Bana biraz aydınlık ver usta
Şöyle içinde mutluluk olan

Usta,bana bir kadeh şiir ver
Ve geceyi doldur kadehimin içine
Aldırma saçlarına değen rüzgara
O rüzgar hep benim başımda
Sen bana bir şarkı çal usta
Ve söyle bütün ölümsüz aşklara

Bana bir bahar ver usta
Çiçeklenmiş dallar ver bana
Alışkın değilim bu kara kışlara
Ve bu yağmurlu soğuk havalara
Değiştir gönlümün iklimini usta
Gönlüm alışkın değil kışlara

Mevsimi bahar olmadı düşlerimin
Ve rengi mavi değil gülüşlerimin
Boşver bütün bunları be usta
Nasılsa biter hayat denen rüya
Ben şimdi ne yapayım ölümü
Yarimin kollarında ölmedikten sonra?

Bütün bunlara bir anlam ver usta
Yorgunum,yalnızım ve çaresizim
Tarifsiz dertler ve kederler içindeyim
Bana bir kadeh mutluluk ver usta
Dipsiz bir kuyuya düşmüş ömrüm
Gel de ellerinle çıkar usta

Bu sana son şiirimdir usta
Ve son feryadıdır ağlayan gözlerimin
Şifasız dertlere düşmüş deli gönlüm
Alışkın değilim böyle dertlere oysa
İyisi mi,sen bana bir yudum şiir ver usta
Ancak o derman olabilir yarama