Usta Şiiri - Ataman Sütşurup

Beni güneşe çıkar
Karanlık gözümü kör etti
Beni güneşe çıkar usta
Ben ki senin sevgi çırağın
Kalmadan ortada
Kuru bir dal gibi yaprağını dökmeden
Beni güneşe çıkar
Topraklarım susuz dağlarım ıssız
Bağbanından yoksun bağlarım çöle dönmeden
Beni güneşe çıkar
Tatlı dile hasretimi
Sevgiliye ve sevgiye özlemimi dindir
Bu derdimin dermanını ver be usta
Toz duman darmadağın her yanım
Aranmaz sorulmazlarla kuşatılmış dünyamda
Suskun küskün ve lalim
Sevgisiz de yaşanırlar dünyasından kurtar
Beni güneşe çıkar
Hüznün adresinde olduğum günler bu günler
Bunu kim anlar bilmem kim dinler
Tam umuda beş vardı
Aşktan söz edince alnıma ışık düşer
Gözlerim parıldardı
Kartal kanatlı sevdam süzülürdü
Gökyüzünde özgürce
Nasıl ters dönerse bir anda
Künfe yekün işte öyle be usta
Kıyametin ta kendisi
Sol yanımda kaynar kazan cehennemi bana yazan
Yengeç sepetinde kocaman yürekli çocuk ruhlu ben
Gökte ayondört ben karanlık gece
Gülmek nasip olmaz kaç zaman nice
Ağlamak
Göz pınarları kuruyuncaya kadar ağlamak
Yalnızlık tükenişse çok tükendim çok be usta
Doğduğum gün anımsanmaz öldüğüm gün üşüşürler
Avunmaktan başka çözüm yok gibi
Kolayca girdiğim kolayca çıkamadığım bu çukurdan
Aşkı almayı bilene sevgiyi verene umut yok
Sırat köprüsünden geçerim her gün
Şaka değil bu namerde muhtaç olduğum gün
Serde inadına direnmek var inadına ölmemek
Ne ki kahpe dünya
Hep cenabet ellerde cenabet ellerde be usta
Nerede sırt sırta verpte zulmün sırtını yere getirenler
Koç yiğitler aşkına
Güzel günler aşkına
Hep beraber kurtuluşun aşkına
Beni güneşe çıkar
Beni güneşe çıkar usta