U S T A
“Ben hayatta en çok babamı sevdim.”
Demişti Can usta
Ben de en çok babamı sevdim
Şefkatinin hamurunda
Avucunun nasırında
Oğul lezzetinde
Son yolculuğunda eline alnına
Koyduğum dudaklarımla
Bu yolculuğa daha ermez aklın
Benim canım kızım
Önünde daha çok yarınlar var
Ama bil ki can tanem
İlk koyduğunda başını omzuma
İçime doğan içime dolan sevgin
Sana bırakacağım en bulunmaz
Hazinesidir yüreğimin
Kimselerin el değemeyeceği
Kimselerin lekeleyemeyeceği
Gün gelip kocaman olduğunda
Demek gelirse içinden
Can ustanın dediğini
Kopya olmasın söyleme aynısını
Bir sen bil ve bir kendine söyle
BENİM BABAM DA SEVGİ USTASIYDI!
C.S.
22.02.2003
Kayıt Tarihi : 12.4.2003 10:36:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Cem Seyfeli](https://www.antoloji.com/i/siir/2003/04/12/usta-11.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!