Bu nasıl yol imiş, bu nasıl devran.
Keşke bu soruyu bileydim usta.
Umut can çekişir, viranım viran.
Güya bir zamanlar kaleydim usta.
Dengesi bozulmuş, zaman zor zaman.
Her yer çok karanlık, her yer toz duman.
Sana usta dedim, eyle bir aman.
Belki üstesinden geleydim usta.
Yağmur istedikçe güneş kavurdu.
Rüzgar beni çölden çöle savırdu.
Vuranı affetim bir daha vurdu.
Vurgunlara gelmiş çileydim usta.
Usta duymaz Yücel usta der iken.
Yüreğimde ne hicrandır biriken.
At beni ateşe ateş gür iken.
Cayır cayır yanıp öleydim usta.
Kayıt Tarihi : 11.3.2011 21:45:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Yücel](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/03/11/usta-1.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!