Atilla Adsay - Üst Geçit Şiiri - Antoloj ...

İşten eve doğru yolda yürüyordum. Üst geçitle aramda 50- m. Ya vardı yâda yoktu birden aklıma şu geldi yahu şimdi üst geçittin merdivenlerini kim tırmanacak. Zaten yeterince yorgunum. Şuradan karşıya geçeyim gelen geçen arabalarda az, iki üç dakikada ya bir araba geçer ya da geçmez.
Dizlerimden taka atım kesilmişti yürümez bir haldeydim.. Sanki dünyanın yükünü sırtlanmıştım.
Üst geçittin her bir merdiveni gözümde dağ kadar büyük görünüyordu..
Bu kararsızlık arasında gidip gelmekteyken, daha yola girmeden beyazlar içinde biri karşımda duru verdi.


-haydı geç dedi yol açık baksana ben ona bakarken birden koşmaya başladım..aniden bir fren sesi ve ardında o beyazlar içindeki kişi göğsümün üstünde. Ben yerden kalkmaya çabalıyorum. Ama nafile bir türlü kalkamıyordum.