Uslu Düşlerle Uslanmadım

Uslu Düşlerle Uslanmadım

Gün öldü devran dönmedi,

Kendimden çalıp da
Yanlış nefeslere maya çaldım tutmayacağını bile bile,

Sonra da taş bağladım saldım sırlarımı derinlerine…

O sırlar
Ki

Derinlerde
Sırrı dökülmüş sıra dışı aynaları
Sırladılar…

O aynalar
Ki

Beni bana yansıttılar da
Korkusuzca,

Bakıp da göremedi o nefesler ben’lerini,
Tutmamış mayada oyalandılar…

Durup dinlendiklerim de oldu
Yorgunluğuma yol olanlar da…

Hep giden ben oldum ya;
“ Durup dururken “ dediler vedalarıma…

Duraksadım,
Hırpalandım…
Ya da,
Hırpaladım…

Anlatamadım ki;

Durmaya çalıştıkça, arayışa ayar sözcüklerin üstündeki gölgelere yakalandım…

Hep yakalandım!

Uslu düşlerle uslanmadım,
Düşsüz uslarda oyalanmadım…

Sözün peşinde
Delice arayışlara kaçtım…

Belki bu yüzden kavuşmaya kesilmedi biletim hiç…

Zaten
Dilsiz alfabesine kertilmiş beşiğimdeki sözcükler…

Hep
Yeni bir cümle ararlar dillenmek için,

Beni benden çalıp da,
Yine bana aratmak için…

* “ VE KAYIĞINA BİNDİ, YANINA BİR ANLAM ALDI, AÇILDI…”

(Ankara – 18 / 08 / 2009)

* Özdemir Asaf

Sevtap Özkahraman
Kayıt Tarihi : 25.8.2009 16:27:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Sevtap Özkahraman