Uslanmıyor Cahil Nefis Şiiri - Cihat Şahin

USLANMIYOR CAHİL NEFİS

Esir aldı yaşlılığın yasası
Nefis hala uslanmıyor ne yazık
Çökmüş iken gönle mevtin tasası
Yok, ortada işe yarar bir azık

Kimi dayar arkasını amele
Kimiler de medet umar veli(!)den
Bense olup suçlarıma hamele
Umuyorum o yardımı Hami'den.

Çöker her an melek-i mevt imiğe
Lakin hala gaflet ile hem-halim
Bıçak çoktan dayandı da kemiğe
Değişmedi hoş hallere kem halim.

Ayaklarım kabre doğru koşar da
Nefis hala kör şeytana kanıyor
Ecel belki bekliyor da dışarıda
Gönül onu çok uzakta sanıyor.

Her gün onca salaları duyar da
Zanneder ki sıra gelmez kendine
Bir yolcuyken dünya adlı diyarda
İlgi duymaz bunu diyen son dine.

Beka yurdu bekliyorken ötede
Duygu sazı hep dünyadan çalıyor
Allah derken; memnulara öte de!
Nefsin aklı hep onlarda kalıyor.

Tünel ağzı görünürken gayet net
Gönül ona yumar daim gözünü
Kesin şartken cennet için diyanet
Gafil asla dönmez ona yüzünü.

Hubb-u dünya bela iken ser’ine
O, belayı ala sanıp sevinir
Desem ona; ahreti sev yerine
O cehlinden aşkı ile övünür.

Uyarıyken ihtiyarlık akil’e
Uyanmıyor kör hissiyat nedense?
Ramak varken ötelere nâkile
Uslanmıyor cahil nefis ne dense.

Cihat ŞAHİN
16.02.2021-İZMİR