Uslanmıyor Bu Gönül Şiiri - Osman Tekin

Ne söylesem söz dinlemez bu gönül.
Kime çarpsa bin bir parça oluyor.
Has bahçede bülbülü yok tek bir gül
Koklanmıyor, kedrlenip soluyor.

Sevme dedim kulak bile asmadı.
Vefasıza türkü düzüp susmadı.
Hor görüldü, sürgün yedi küsmedi.
Akıllanmaz, belasını buluyor.

Her çiçekten bal alınmaz desem de,
Akıl yok ki baş belası sersemde.
Lale sümbül, mor menevşe dersem de
Peteklerim zakkum özü doluyor.

Kış geçiyor, bahar gelir peşin den.
Çok uyudun, uyan artık düşünden
Zalim yarin at başını döşünden
Dedirtmiyor, saçlarımı yoluyor.

26,06,2006