Uslanmaza Şiiri - Yahya Harbalioğlu

Geçiyor şu ömrün derdin bitmiyor
Gönül ağlamaktan yorulmaz mısın
Dost seli bir damla aşk mı etmiyor
Yetmez mi aktığın durulmaz mısın

Yaslandığın dağda aç kurt yatıyor
Tutunduğun dalda baykuş ötüyor
Dokunduğun gülde diken batıyor
Gönül vefasıza darılmaz mısın

Dertlerin kök saldı çınar gibisin
Gözyaşın dinmiyor pınar gibisin
Oflarsın puflarsın rüzgar gibisin
Ne bu halin gönül sorulmaz mısın

Belaya yakınsın öğüde ırak
Cefada ustasın vefada çırak
Ömründe bir defa inadı bırak
Gönül dostlarına sarılmaz mısın

Sarp yayla gibisin yazların serin
Yüce dağ başı mı gönül hep yerin
Yokuşların çok dik uçurum derin
Yolların zor gönül varılmaz mısın

Çektiğimiz nedir gönül elinden
Kimse anlamıyor senin dilinden
Aynaya bak bir ibret al bu halinden
Gönül başkasına kırılmaz mısın