Uslanmaz Mısın Şiiri - Mehmet Fatin Baki

(Muhibbi'nin bir beytine tesdis) (1)

Kendi nefsin kandırırken tilkiden kurnaz mısın
İşleyip binbir günah şeytana kanmaz mısın
Genç iken hummalı demden ders alıp yanmaz mısın
Yaşlanırken kış değilsen fasl-ı bahar, yaz mısın
'Saç sakal ağardı ey dil dâhi uslanmaz mısın
Hâb-ı gafletten uyan, hiç olasın sanmaz mısın.' (1)

Halkedilmiş mustakirr dünyâda hep varken nizam
Va'z eder ahlâk ve âdâb, her veciz manzum kelâm
Hakim ol sen nefsine âlemde mevcutken haram
Hüsn-i hizmetten kaçıp yaptıkların etmez devâm
'Saç sakal ağardı ey dil dâhi uslanmaz mısın
Hab-ı gafletten uyan, hiç olasın sanmaz mısın. ' (1)

Neş'elendin güldün amma sen de çok çektin çile
Yaptığın yardımla Mehmet dem be dem düştün dile
Köhne meclislerde mes'ut bir hayat sürsen bile
Geçti fırsat, şimdi burdan her ne yapsan na-âfile
'Saç sakal ağardı ey dil dâhi uslanmaz mısın
Hab-ı gafletten uyan, hiç olasın sanmaz mısın. ' (1)

Fasl-ı bahar = bahar mevsimi Mustakirr = yerleşmiş
Hab-ı gaflet = gaflet uykusu Va'z = öğüt
Hiç olasın = yok olacağın Veciz = derli toplu
Hğsn-i hizmet = iyi iş görme
Hiç olasın = yok olacağın

Fâilâtün fâilâtün fâilâtün fâilün
/ . / / / . / / / . / / / . /