Uslanmaz Gönül Şiiri - Sezai Efiloğlu 2

Mârûf'u bilmeyen ârif olamaz
Pusula şaşmışsa târif olamaz
Nasîbi olmayan zarîf olamaz
Kendini bilmeyen uslanmaz gönül.

İnsânlık adamla ilişiklidir
Hamuru edeple bilişiklidir
Adâm bildiğimiz kişiliklidir
Altın yere düşse paslanmaz gönül.

Soğuk söz duyunca âh deli gönül
Kırk yıl yaz görse de ısınmaz gönül
Tâze gül'ün bile dikeni batar,
Pamuk olsa dala yaslanmaz gönül.

Hakkı kötek olan nûs'la uslanmaz
İşler demir hiç bir zaman paslanmaz
Dünya yansın bir top samanı yanmaz
Gâilesiz insan yaşlanmaz gönül.

Sezâi dünyadan yokmuş misali
Uçarda gideriz bir kuş misali
Ömür akar gider bir su misali
Tekrar yeni baştan başlanmaz gönül .