Uslanmayan Gönlüm Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Dallarda yapraklar çiçek içinde,
Derelerde sular köpükleniyor.
Uslanmayan gönlüm senin peşinde,
Kopmuş yaprak gibi sürükleniyor.

Ne çiçek çaredir azaplarıma,
Ne sular teselli dudaklarıma,
Hıçkırıkla dolu dualarıma
Renk veren saçların örükleniyor.

Sana hasret kalmak kabus düşümde,
Yeniden doğarım her görüşümde,
Aşkın bir yırtıcı kartal başımda,
Pençesinde kalbim didikleniyor.

Her nereye baksam her yer boş gibi,
İşte yaşıyorum hiç yokmuş gibi,
Kalbime bir mızrak saplanmış gibi
Feryadım göklere direkleniyor.

Sensizlik bir azap, sensizlik cefa,
Bunu ki denedim yüzlerce defa,
Seni hayal etmek en büyük vefa,
Hasret yüreğime çörekleniyor.

(MELEKLEŞMİŞ MERMERLER isimli hece şiirlerinden > 81-82/100)